16
Όταν το ηφαίστειο με ανασηκωμένα τα χείλια
φτύνει αίμα
αναταράζει τη γη
καίει τα δάση
εξολοθρεύει τα πουλιά
και τρώει τον ήλιο
δε φοβάμαι
φοβάμαι
όταν τα σφιγμένα χείλη σου
σωπαίνουν
28
Έλεγα ότι είσαι ο ήλιος που κάνει ν’ αστράφτουν
τα ροδόδεντρα
Έλεγα ότι είσαι το πέτρινο άγαλμα που ορίζει την πορεία
των ημερών
Έλεγα ότι είσαι ο ολόλαμπρος βασιλιάς που θνητός δεν
τολμά να ζυγώσει
Μα όταν με το σιντεφένιο μου δάχτυλο
άγγιξ’ ανάλαφρα τον περήφανο ώμο σου
έγινες ένα πολύ πολύ μικρό αγόρι
Iβάν Γκολ, Μαλαισιακά τραγούδια, σελ. 39, 63,Μτφρ. : E. X. Γονατάς, Εκδόσεις Στιγμή, 2002
Φωτό : Ergy Landau, Mario Algaze
