To επόμενο βράδυ, εκεί που είχε ετοιμαστεί φορώντας ένα φόρεμα που έβαζε για πρώτη φορά, της τηλεφώνησε ότι μια απρόβλεπτη συγκέντρωση τον κρατούσε στο Μέγαρο, αλλά ότι θα ’ρχόταν σίγουρα αύριο το βράδυ. Τότε, λυγμοί, μπρούμυτα στον σοφά. Όλη αυτή η δουλειά για το τίποτα, και αυτό το τόσο πετυχημένο φουστάνι, και εκείνη που ήταν τόσο στις ομορφιές της απόψε! Tινάχτηκε απότομα πάνω, άρπαξε το υπέροχο φόρεμα, το ξέσχισε, το ποδοπάτησε, έδωσε μια κλωτσιά στο σοφά. Ο βρωμιάρης, το έκανε επίτηδες, για να τον αγαπήσει παραπάνω, ήταν βέβαιη γι’ αυτό! Αύριο στα παλιά της, απόψε τον ήθελε! Ω, θα του έδειχνε αυτή αύριο, θα του ανταπέδιδε στα ίσα! Bρωμερό ανθρωπάριο!Στην κουζίνα, μισόγυμνη, έφαγε μέχρι σκασμού μαρμελάδα για παρηγοριά, μαρμελάδα βύσσινο, με το κουτάλι της σούπας.
Μετά, αηδιασμένη από τη μαρμελάδα, έκλαψε, μετά ανέβηκε στο δεύτερο πάτωμα, ρουφώντας τη μύτη της. Μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου, έγινε άσχημη για ν’ αντέξει τον πόνο της, κακοποίησε τα μαλλιά της, έκανε ένα πρόσωπο παλιάτσου με υπερβολική πούδρα και τρίβοντας δυνατά με κοκκινάδα τα μάγουλά της. Στις δέκα, ξανατηλεφώνησε, είπε ότι η συγκέντρωση είχε διαρκέσει λιγότερο από ό, τι είχε νομίσει και ότι σε είκοσι λεπτά θα ήταν εκεί. Ναι, κύριέ μου, σας περιμένω, είπε αυτή. Μόλις έκλεισε το τηλέφωνο, αλληθώρισε, φίλησε το χέρι της. Γρήγορα ένα μπάνιο, γρήγορα να βγάλει τα κοκκινάδια, να ξαναχτενιστεί, να ξαναγίνει ωραία, να φορέσει ένα φόρεμα εξίσου ωραίο, να κρύψει το σχισμένο, αύριο θα το έκαιγε, όχι θα βρωμούσε πολύ, καλά λοιπόν θα το έθαβε στον κήπο! Γρήγορα, γιατί θα ερχόταν ο κύριος, και ήταν η ωραία του!
Αλμπέρ Κοέν, Η ωραία του κυρίου, κεφ. 44, σελ. 365, Μτφρ: I. Χατζηνικολή, Εκδόσεις Χατζηνικολή, 1990
Φωτό: Rodney Smith