Φύσηξε ατσάλι ο αέρας
κοπήκανε οι άνθρωποι στα δυο
γίναν θεοί και δαίμονες της μέρας
κατάπιαν νηστικοί το ουρλιαχτό
Για χάρη τους τα λοίσθια θα πνέω
χαμίνι του καπνού όρκους θα πλέω
κι όταν τους Ταύρους ασημώσω σαν Νεφέλη
μες στην παλάμη σας θα σκύψω για το μέλιΜαντίλι πορφυρό πρώτ’ άφησαν
κοπίδι στο λαιμό μου χάρισαν
ξέφτι έρωτα, στολίδι να φορώ
να ξεγελιέμαι πάνω στο βωμόΓια χάρη τους τα λοίσθια θα πνέω
χαμίνι του καπνού όρκους θα πλέω
κι όταν τους Ταύρους ασημώσω σαν Νεφέλη
μες στην παλάμη σας θα σκύψω για το μέλιΑθήνα 1999
Πίνακας: Fred Wessel
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka